جایگاه روحانیت جایگاهی است که با روح و روان و ابدیت انسان کار دارد، انسان مدرن، خسته از روزمرگی و مشکلات زندگی برای سبک شدن و آرمیدن و تعالی نفسانی به روحانیت نیازمند است
به نظر من، روحانی کسی است که وظیفه دارد شبانه روز با تامل و تدبر در متون وحیانی و الهی و کسب فیوضات معنوی مثل یک چشمه جوشان آب حیات، معنویت را به جان آدمیان بچشاند
امروز که وضعیت فعلی عقاید و دین مردم و مسئولان و خودمان را می‌بینیم حق نداریم بپرسیم: روحانیون عزیز چکار میکنید شما؟!
مگر نه اینست که پلیس مسئول بی نظمی ترافیکی است یا شهرداری مسئول آسفالت یا آموزش و پرورش مسئول امور تحصیلی؟ اگر ضعفی دیده بشه اول از همه از مسئول و متولی مربوطه باید بازخواست نمود. مسئول و متولی حوزه دین و معنویت و اخلاق کیست؟
من سوال میکنم آقایی که لباس روحانیت پوشیدی و از اول جوانی برای کسب فضایل و معنویت قدم در این عرصه گذاشتی چه شد که جایگاه اصلی خویش را وانهاده به دنبال مقام و منصب هایی رفتی که نه در آن تخصصی داری نه تحصیلات مرتبط داری و نه از جوانی قصدی برای آن داشتی! با یک تعارف سر از ناکجا درآوردی؟
آیا آنقدر وقت دارید که در کنار امور شغلی غیر تخصصی خود (مثلا ریاست جمهوری مملکت ۹۰ میلیونی) مشغول تهذیب نفس و تحصیل و انسان سازی در جامعه هم هستید؟ یا خدای نکرده در منصب سیاسی یا روحانیتی کم فروشی میکنید؟ چون صد عمر برای ورود به هر یک از این دو وادی کم است!
یک ورزشکار از اول نوجوانی شبانه روز عرق میریزد و تلاش میکند شاید در میانسالی بتواند در المپیک به جایگاهی برسد یا یک دکتر برای پشت میز نشستن سالهای سال مطالعه و تحقیق میکند و دود چراغ میخورد چه شده که فکر کردید نشستن در جایگاه ریاست جمهوری نیازی به تخصص و تحصیلات و توانایی و اراده خاص ندارد؟؟
به امید روزی که هر صنفی به تخصص اصلی و رسالت خویش بپردازد. من از حجت الاسلام رئیسی همین قرآن به سر را می پسندم و برای ورود ایشان به عرصه امور اجرایی که هیچ تخصصی در آن ندارد هم متاسف هم بیمناکم.
اینکه فردی جایگاه فعلی خودش رو به هر دلیل مناسب نداند و سعی کند جایگاههای بالاتری کسب کند یک حق طبیعی و قابل انتظار است، اما رسیدن به جایگاه بدون تخصص بزرگترین ظلم در حق خود و دیگران است.
پیشنهاد من اینست روحانیونی که از جایگاه انسان سازی خود ناراضی اند و دوست دارند به جای ساختن جان انسانها و بازگشایی دریچه غیب و ملکوت عالم هستی، به آباد سازی دنیا و شهرها و آسفالت ها و پل ها و .. بپردازند اینست که لباس روحانیت را درآورند و با فراغ خاطر به علایق خود بپردازند در اینصورت کسی در رابطه با روحانیت به اشتباه نخواهد افتاد که افتضاحات افراد را به پای دین بگذارد هم اینکه دست و بال بازتری برای رسیدگی به امور دارند بنظرم لباس روحانیت برای سرکشی به ممالک تحت امر یک رییس‌جمهور لباس دست و پاگیری است ضمن اینکه در مراجعه به یک شهر یا محل وی قصد منبر ارشادی و موعظه رفتن ندارد که لباس روحانیت لازمش شود بلکه میخواهد کار تخصصی و دقیق و تصمیم گیری علمی و خردمندانه انجام دهد طوری که یک تصمیم غلط میتواند زندگی ۹۰ میلیون فعلی و میلیونها تن در آینده را متاثر کند، خدایش رحم کناد.
